Op avontuur in Oostenrijk

Je maakt wat mee hier in het Oostenrijkse land. Dankzij het mooie weer overdag kunnen we ook doen wat we graag willen doen. We hebben jullie tot nu toe lekker in de waan gelaten of het nou altijd mooi weer is of dat we ook nog weleens wat regen hebben hier. En ook niet onbelangrijk: gaat er nou nooit eens wat mis? Want leedvermaak is tenslotte het mooiste wat er is, toch?
Om eerlijk te zijn, heel weinig regen tot nu toe, maar wel genoeg avonturen. Ik zal er twee met jullie delen.

Zo waren we enkele dagen geleden neergestreken op een camping in de buurt van Natters. Waar we dus ook Joris zijn verjaardag hebben gevierd. Het avonturendeel van dat verhaal hebben jullie nog niet gelezen. 9 Juli ben ik lekker in de middag nog een rondje gaan fietsen. Veel bergen, dus dat is leuk om te doen, wat mij betreft. Op het moment dat ik vertrek is het al wat donker aan het worden en er komt een klein beetje wind op. Gelukkig staat alles goed vast, met name op aanraden van een vriendelijke praatgrage vrijgezelle Zeeuw. Zet alles moa goe vas. Huh? Daje alles moa goe vas moe zetn. (Zeeuws voor: zet alles maar goed vast! Het waait hier gruwelijk hard!!) Ah, Ok, alles goed vastzetten. Bedankt voor de tip! Hup die stormband aan het luifel gemaakt en ons kan niks gebeuren.

Op het moment dat ik halverwege ben met mijn tochtje, begint het te druppelen, waaien en het is bijna zwart in de lucht. Dus hup, bergaf terug en zo snel mogelijk naar de camper. Zo snel mogelijk viel even tegen. Windkracht 5 op kop, vals plat omhoog, je kunt beter afstappen en lopen, dat gaat nog sneller.
Eenmaal terug stortregent het en waait het echt enorm hard. Stormband doet niet helemaal waar die voor gemaakt is, sterker nog. De wind speelt met de luifel alsof het niks is. Snel inklappen met z’n tweeën en hop naar binnen. Douchen was niet meer nodig. ;-).           Het moet er voor de doorgewinterde Alpbachtal kampeerders wel lachwekkend uit hebben gezien, want die wisten allang dat het zo hard kon waaien daar…. En die gebruiken ook echte zware spanbanden waar vrachtautochauffeurs hun lading mee vastzetten. En die ik natuurlijk ergens achterin, onderin op een onbereikbare plek heb liggen.

“Ja, jij rijdt ook overal in met de camper!”

Een ander avontuur hadden we vandaag nog in Oostenrijk. Een hele mooie wandeling stond op het programma voor vandaag. Net als een grot bezoeken. Die grot was al een avontuur op zich, maar het mooiste was de wandeling. Een tocht, voor families, naar een waterval. Nou weet ik niet hoe sportief de gemiddelde Oostenrijkse familie is, maar die moeten wel een beren conditie hebben zeg.

We wisten niet precies waar we moesten zijn, maar midden in Semriach stond een bord met daarop “Kesselfall Klamm” Dat is ie, hup rechtsaf en er naartoe. Kun je hier wel rijden met de camper? Tuurlijk kan dat. Het is wel een grindpad, maar dat maakt niet uit. Het is mooi droog, toch?! Er zal daar vast wel een parkeerplaats zijn,  of zoiets.

Het was wel een wat smalle weg met een hellinkje erin, maar na een paar honderd meter stond er dan toch een bordje met een pijl: “Kesselfall Klamm” Nu was er geen parkeerplaats bij, dus rijden we maar even door.

Heel slim Rob. Draaien bij mensen op het erf op een stukje grond van 10 bij 10 is best een uitdaging op zich. Maar dat lukt mij natuurlijk wel. Geen probleem! Terug naar het begin van de wandelroute. Kinderen en Ilse eruit en ik zou wel even teruggaan met de camper om deze vlakbij te parkeren.

Juist.  Ik natuurlijk weer net zo voorzichtig en met bescheiden snelheid terug over het grindpad naar boven. Totdat…. Kriek (de camper dus) niet meer verder gaat. Hij slipt door en staat stil, maar dan net een beetje te vroeg. Op 20 meter van de weg af. Waar je dus geen kant meer op kunt. Shit, wat nu?

Terug naar achteren en wat meer snelheid erin en dan nog eens proberen. Yep, dat gaan we doen. Stukkie terug dus en gas erop. Poging twee, mislukt.

Oei, Rob begint toch wel een klein beetje te zweten, maar zoals wel vaker blijkt: de aanhouder wint. Dus dan maar echt achteruit. Een paar honderd meter achteruit, bergaf op een grindpad. (makkie ;-) )

Komt de bewoner eraan waar ik zojuist gedraaid heb. De man is behoorlijk boos, wat ik in hemelsnaam aan het doen ben en hoe dat ik dacht dit op te gaan lossen?!!! Nou, met poging drie! Gas erop, overschakelen naar z’n twee. Een beetje rammelen inde camper en hop! Daar staan we op de weg. Gelukt. Snel geparkeerd bij de Spar winkel op veilig en vlak asfalt en dan toch maar al die 50 bruggetjes overgaan van de Kesselfall Klamm. Aanrader! Maar dan niet met de camper dichtbij willen parkeren.

 Bij benadering heb ik de hellingshoek opgemeten en die blijkt bijna 30% te zijn geweest. Goed bezig!