Italië? Oostenrijk, Oostenrijk!

Alpe di Siusi, heet onze allerlaatste stop in Italië.

Het is een plek midden in Zuid-Tirol waarbij je al goed merkt dat je dicht in de buurt van het Duitstalige Oostenrijk komt. Opeens worden alle plaatsnamen eerst in het Duits genoemd en daarna pas in het wonderschoon klinkende Italiaans. Want Alpe di Siusi klinkt natuurlijk heerlijk exotisch, maar eigenlijk noemen ze dat hier gewoon Seiseralm. Dat is toch andere koek. Duitse koek dus eigenlijk. Maar wel fantastisch mooi hier. Randje alpen, met een fascinerend uitzicht op de Dolomieten. Een berg is een berg zou je zeggen, maar dat is dus niet zo. De Dolomieten zijn heel erg spits en zien er echt anders uit dan bergen in de Alpen. Zo leer je nog eens wat op vakantie.

Seiseralm gaan we lekker met de kabelbaan omhoog, wat voor Marit toch wel een beetje spannend blijft. Elke keer dat het kabelbaanbakje bij een paal aankomt zakt het bakje even naar beneden. Dat is echt wel eng als je drie bent.

Nadat we Seiseralm bezocht hebben gaan we de bergpas weer af met onze camper, ook dat blijft een flinke klus. De hellingen hier zijn echt heel erg steil, waarbij de eerste en tweede versnelling ook volop worden gebruikt om boven te komen, maar zeker ook weer naar beneden.

In Oostenrijk komen we aan bij Gries op een camperplaats. Heel anders dan Frankrijk, want daar puilt het uit van de camperplekken. In Oostenrijk zijn ze meestal bij een hotel. Zo ook deze. En in het kader van bijzondere voertuigen en andere dingen die ook wel apart zijn: Als we aan het diner zitten lijkt het alsof er een helikopter laag overvliegt. Niet dus, ze landen in het veldje naast het hotel om daar te komen eten en te slapen. Vroeg in de ochtend worden we dan ook onze camper uitgeklappert door de helikopter die weer verder gaat. Oostenrijk dus!

Vandaag 10 juli hebben we Joris zijn vijfde verjaardag gevierd in Oostenrijk. Erg leuk. Een keer wat anders dan bowlen: met de bus op pad, daarna met de kabelbaan een berg op, naar een hele mooie speeltuin geweest boven op die berg om lekker te ravotten en te spelen met allerlei stoere speeltoestellen.

Daarna weer naar beneden om naar de volgende plek te gaan. Helaas net de bus gemist, op 1 minuut na. Wachten is eigenlijk geen optie, omdat de volgende bus nog een uur op zich laat wachten. Lopen? Eigenlijk ook geen optie. Dat is anderhalf uur lopen naar de volgende plaats. Liften dan maar? Liften inderdaad. De eerste de beste auto aangehouden, en hop we mogen meteen mee! Super vriendelijke man uit de buurt brengt ons tot aan de deur van de volgende speeltuin.

Dat is ook Oostenrijk, op en top! Hele vriendelijke mensen, mooie omgeving en heerlijk relaxed.